Football, cheerleaders and cross country

Alweer een week is voorbij. De tijd gaat behoorlijk snel hier.
De afgelopen week heb ik voor het eerst meegedaan aan de ochtendtrainingen van cross country. Omdat het 's middags rond de 35 graden was, trainden we om 6 uur 's ochtends. Dat betekent voor mij dat ik om 5 uur op moet staan en om half 6 opgehaald wordt. Na de training hebben we zo'n anderhalf uur tot een uur over voordat school begint. In die tijd douchen en ontbijten we. Hoewel het heerlijk is om te trainen als het nog niet verschrikkelijk heet is. zit je daarna wel de hele dag half slapend op school.

Vrijdag was een bijzondere dag. Het begon met het Assembly, na het 7e uur. Een assembly houdt in dat de cheerleaders hun dansjes laten zien op de muziek van de schoolband en dat de coaches van alle sportteams even een praatje houden. Het is best wel gaaf om zoiets typisch Amerikaans mee te maken.
Het kan echter nog Amerikaanser. 's Avonds was de eerste football game, waar ik met wat meiden naartoe ging. Met een rood football shirt aan en Hawaii bloemenkettingen om mijn nek, was ik er helemaal klaar voor. Het thema van de avond was namelijk Hawaii. Alles was zo typisch Amerikaans dat ik bijna niet kon geloven dat het echt gebeurde.
Bij de football game haalden we eerst een hamburger en daarna gingen we naar onze plaatsen. Het Amerikaanse volkslied werd gespeeld en de wedstrijd begon. Blijkbaar draait het niet om de wedstrijd als je er naartoe gaat, maar om de gezelligheid. Ik heb namelijk bijzonder weinig van de wedstrijd zelf meegekregen.

Zaterdag had ik zelf dan eindelijk mijn eerste cross country wedstrijd. Om 5 uur ging mijn wekker, terwijl ik die avond ervoor pas om 12 uur thuis gekomen was. Met moeite kroop ik mijn bed uit, trok ik wat kleren aan en maakte ik een ontbijtpakketje klaar voor in de bus. Ik werd weer om half 6 opgehaald en om 6 uur zaten we in de bus, op weg naar Glenwood.
Om half 9 begon de race van de JV girls, waar ik onder val. Varsity is te vergelijken met eerste klasse en dan is JV tweede klasse. Na het startschot begon iedereen opeens te rennen en liep ik achteraan. Zonder enig idee te hebben hoe ik ooit 4 km vol zou houden in dat tempo, liep ik de eerste meters. Ook had ik meteen een losse veter, maar we mochten daarvoor niet stoppen, omdat dat tijd zou kosten. Uiteindelijk had ik het ritme een beetje te pakken, hoewel ik nog steeds het gevoel had dat ik ieder moment neer kon vallen van vermoeidheid. Hardlopen in de warmte, met heuvels, dat is nou niet echt mijn ding.
Zodra ik dan ook over de finishlijn kwam, ben ik met een flesje water in het gras gaan liggen en de eerste minuten niet meer overeind gekomen.
Bij de prijsuitreiking bleek dat ik het helemaal niet zo slecht gedaan had. Uiteindelijk was ik van de 52 meiden 13e geworden en had ik het in 20 minuten gerend. Daar was ik zeker tevreden mee voor mijn eerste race.

Verder heb ik zondag niet heel veel gedaan. Naar de kerk geweest, een ijsje gehaald en een film gekeken met Bailey en Emma...
Vandaag is het Labor Day, wat een vrije dag is hier in Amerika. Dus nog een lui dagje niets doen.